Nakrętka - mała rzecz, a tyle możliwości

 

Pojedyncza nakrętka to tylko kawałek barwnego plastiku - nic więcej. Jednak, gdy tych nakrętek będzie wiele i to w różnych kolorach, można wykorzystać je do wykonania ciekawych i oryginalnych pomocy, które sprawdzą się na zajęciach logopedycznych.

Możliwości może być niezliczona ilość. Wszystko zależy od Waszej inwencji twórczej. 
Prezentuję Wam własne pomysły wykorzystania plastikowych korków w pracy z dziećmi.

1. Klasyfikowanie przedmiotów.

"Im sprawniej dziecko klasyfikuje, tym łatwiej mu rozumieć rzeczywistość, porządkować ją i nazywać."

prof. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska

Klasyfikowanie jest to czynność umysłowa, która polega na łączeniu w grupy przedmiotów, które posiadają jakieś cechy wspólne. Klasyfikowanie to umiejętność poznawcza, która reguluje funkcjonowanie człowieka w świecie. Jest podstawą do tworzenia pojęć i definiowania oraz porządkowania rzeczywistości. 

Już dwulatek klasyfikuje przedmioty według koloru, dziecko w pierwszej połowie trzeciego roku życia według wielkości, a dziecko w drugiej połowie trzeciego roku życia według kształtu. Wraz z wiekiem dziecko zaczyna kategoryzować przedmioty według zmiennej reguły oraz dokonuje kategoryzacji tematycznej.

Umiejętność ta przygotowuje do nauki czytania, determinuje tempo przyswajania form gramatycznych i zasad ortografii.

Wachlarz barw korków jest  bardzo szeroki. Można dobrać je tak, aby dziecko dokonywało klasyfikacji nakrętek, biorąc pod uwagę różne odcienie w obrębie jednego koloru, np. błękitny, niebieski, granatowy czy jasnozielony i ciemnozielony (zdjęcie powyżej). 

U dzieci starszych metoda ta sprawdza się w kształtowaniu nazw odcieni kolorów.

Po zebraniu nakrętek różnych rozmiarów można także zaproponować dziecku ich klasyfikację według wielkości.   

2. Ćwiczenie lewej półkuli mózgu - sekwencje.

Sekwencje to uporządkowany ciąg znaków, symboli, nazw, zdarzeń, który stanowi strukturę określonego układu. Występowanie kolejnych elementów w tym ciągu, ich powtarzalność wynika ze wskazanej reguły. 

Umiejętność układania sekwencji to jedna z głównych zdolności poznawczych, która warunkuje posługiwanie się językiem mówionym i pisanym, ponieważ mówienie i pisanie polega w dużej mierze na odtwarzaniu dźwięków lub liter w odpowiedniej kolejności.

Podczas układania sekwencji należy pamiętać, że musi być zachowany linearny porządek od lewej do prawej.

Etapy układania sekwencji:

Ćwiczenia układania sekwencji obejmują cztery etapy: naśladowanie, kontynuowanie, uzupełnianie oraz samodzielne układanie sekwencji. Na każdym etapie rozpoczynamy od dwóch powtarzających się elementów i stopniowo zwiększamy stopień trudności o dodatkowy element. 

Na zdjęciach poniżej przedstawiłam te etapy z zastosowaniem już trzech powtarzających się elementów-nakrętek.

I. Naśladowanie sekwencji.

II. Kontynuowanie sekwencji.

III. Uzupełnianie sekwencji.

IV. Samodzielne układanie sekwencji z wysypanych przed dzieckiem nakrętek. 

3. Ćwiczenie percepcji wzrokowej z wykorzystaniem planszy "Spostrzegam i dopasowuję".

Materiały potrzebne do wykonania planszy:

* tektura formatu A3

* folia samoprzylepna lub papier kolorowy

* folia przezroczysta

* nakrętki w kolorach i ilości odpowiadającej kółkom na planszy.

Sposoby wykorzystania planszy:

I wariant: Dziecko w jak najkrótszym czasie kładzie nakrętki na właściwe pola.

II wariant: Dziecko kładzie nakrętki na właściwe pola zgodnie z otrzymanym poleceniem, np. Wybierz nakrętki czerwone i połóż je na czerwone kółka lub na kółka o tym samym kolorze.

               

4. Terapia ręki z pomocą "Wesołej gąsienicy".

Materiały potrzebne do wykonania gąsienicy:

* większe nakrętki, np. od butelek po mleku

* drucik lub klej do klejenia na gorąco

Bardziej polecam zrobienie w korkach dziurek na gorąco i połączenie ich drucikiem niż sklejenie klejem. Gąsienica jest wówczas ruchoma i przez to wzbudza większą ciekawość dzieci.   

* drucik kreatywny

* kolorowa pinezka do wykonania nosa

* kawałek korka do zabezpieczenia od tyłu pinezki

* markery nieścieralne

* koraliki do ozdoby

Gąsienicę można wykorzystać do:

•  ćwiczenia doskonałego chwytu pęsetowego - cechy chwytu: 
• kciuk w opozycji, 
• chwyt przedmiotu opuszkami palców: kciuka i wskazującego lub kciuka i środkowego,
• palce: wskazujący lub środkowy zgięte,
• dziecko nie potrzebuje stabilizacji podłoża. 

• 

  ćwiczenie dynamicznego chwytu trójpalcowego
  

  
  

Ze względu na dość dużą średnicę nakrętek, dziecko może umieszczać w nich wiele różnych przedmiotów, np: kolorowe pomponiki, piłeczki do tenisa stołowego, koraliki, mini-cukierki. 

Do chwytania i przenoszenia przedmiotów dziecko może używać palców, ale także pęsety czy innych narzędzi do manipulowania, aby trenować opisane chwyty.